Για γονείς

 

Πριν μου στραπατσάρεις την ψυχή σκέψου…

Τα λόγια πολλές φορές είναι μαχαίρια που καρφώνουν την ψυχή και την καρδιά των μικρών παιδιών που τα δέχονται.

Στη ροή της καθημερινότητας και στο άγχος που μας κατακλύζει, πολλές φορές εμείς οι γονείς αδυνατούμε να ελέγξουμε τις αντιδράσεις μας και λειτουργούμε πολύ παρορμητικά. Συνήθως η κούραση και το άγχος είναι οι δύο πιο συχνοί παράγοντες που μας κάνουν και μπλοκάρουμε και λέμε πράγματα που δεν τα εννοούμε και που αν τα σκεφτόμασταν σε άλλη στιγμή το περιεχόμενο θα ήταν πολύ διαφορετικό.

Πόσο πολύ σημαντικός είναι ο αυτοέλεγχος και η αυτορύθμιση των συναισθημάτων μας, ώστε να μπορούμε και να το “διδάξουμε” με το παράδειγμα μας στα παιδιά μας, αλλά και να μπορούμε να προλαβαίνουμε τις λέξεις πριν βγουν από το στόμα μας.

Ταμπέλες, χαρακτηρισμοί και κοσμητικά επίθετα που μπορεί να ξεστομίσουμε σε στιγμές του μεγάλου θυμού, εμείς μετά ίσως τα ξεχάσουμε, καθώς δεν τα εννοούσαμε, αλλά τα παιδιά μας θα μείνουν σε όσα άκουσαν και θα τα κουβαλάνε μέσα στην ψυχούλα τους.

Για να μπούμε στην θέση τους και να καταλάβουμε πώς μπορεί να νιώθουν, βοηθάει να κάνουμε μια αναδρομή στα δικά μας παιδικά χρόνια.

Πώς νιώθαμε όταν ακούγαμε τις λέξεις “τεμπέλη, κακομαθημένο, χαζό, γκρινιάρη”;
Πώς βλέπαμε τους γονείς μας όταν μας τα έλεγαν αυτά και πώς τα λόγια τους επιδρούσαν αρχικά στην ψυχολογία μας και κατόπιν στη συμπεριφορά μας;

Ίσως η πρώτη αντίδραση κάποιων αναγνωστών να είναι: “Σιγά κι εμείς τι πάθαμε που τα ακούγαμε;” Αν φέρουμε στο μυαλό μας ένα αντίστοιχο σκηνικό και προσπαθήσουμε να θυμηθούμε πώς νιώθαμε στο τότε, αλλά και στο σήμερα πώς ίσως αυτά να συνδέονται με την αυτοεκτίμηση μας, ή με την τάση μας να τα καταφέρνουμε πάντα σε όλα και να είμαστε πολύ καλοί αγωνιώντας για μια εξωτερική επιβράβευση από τον/ην σύντροφο μας, από τους φίλους μας ή/και από τον εργοδότη μας, ίσως τώρα απαντήσουμε στο ερώτημα: “Σιγά κι εμείς τι πάθαμε;”

Την επόμενη φορά που θα είμαστε κουρασμένοι, αγχωμένοι και πιεσμένοι, ίσως αξίζει να πάρουμε λίγο χρόνο, έστω κι αν αυτός είναι 5′ όπου θα προσπαθήσουμε να χαλαρώσουμε εφαρμόζοντας απλές τεχνικές, ώστε μετά να δώσουμε μια πιο ήρεμη απάντηση στα παιδιά μας, της οποίας το περιεχόμενο δεν θα τα πληγώσει.

Τα παιδιά μας δεν γίνονται καλύτεροι άνθρωποι αν τα προσβάλλουμε, ούτε συνειδητοποιούν τα λάθη τους. Ο σεβασμός, η αγάπη, η κατανόηση και η αποδοχή της προσωπικότητας τους είναι που θα τα βοηθήσει να εξελιχθούν σε όλα τα επίπεδα.

Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας / Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος